ഇന്ത്യൻ പൗരത്വ നിയമത്തിന്റെ ചരിത്രം.
1950 ജനുവരി 26 ന് ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന നിലവിൽ വന്നു. Article 5 മുതൽ 11 വരെ പൗരത്വത്തെക്കുറിച്ച് നിർവ്വചിക്കുന്നു.
1955 ൽ ഇന്ത്യൻ പൗരത്വം ആക്ട് നിലവിൽ വന്നു. അത്പ്രകാരം, 1950 ജനുവരി 26 ന് മുൻപോ ആ തീയതിയിലോ ജനിച്ചവർക്ക്, ജാതി, മത, വർഗ്ഗ, ലിംഗ, ജനന സ്ഥല ഭേദമെന്യേ ഏവർക്കും ഇന്ത്യൻ പൗരത്വം നൽകി. അതിന് ശേഷം 1986ലാണ് ആദ്യ ഭേദഗതി വന്നത്. അതിൻ പ്രകാരം 1950 ജനു. 26 ന് ശേഷവും 1987 ജൂലൈ ഒന്നാം തീയതിക്ക് മുൻപും ജനിച്ചവർക്ക്, ഇന്ത്യൻ പൗരനായി തുടരാം. പിന്നീട് ഭേദഗതി വരുന്നത് 2003ലാണ്. ഇതിൻ പ്രകാരം 1987 ന് ശേഷം ജനിച്ചവർക്കും ഇന്ത്യൻ പൗരൻമാരായി തുടരാം. പക്ഷേ, ഒരു നിബന്ധന നിഷ്കർഷിച്ചിരുന്നു :- 2003 ൽ ഇന്ത്യൻ പൗരനായി തീരണമെങ്കിൽ, ആ വ്യക്തിയുടെ ഏതെങ്കിലും രക്ഷകർത്താവ് ഇന്ത്യൻ പൗരനായിരിക്കണം. പിന്നീട്, 2004ൽ വന്ന ഭേദഗതിയിൽ 2 ഉപാധികളാണ് ഇന്ത്യൻ പൗരനാകാൻ ഉണ്ടായിരുന്നത്.
1. ഇന്ത്യയിൽ തന്നെ ജനിക്കുക, ഒപ്പം തന്നെ ഇന്ത്യൻ പൗരന്റെ മകനോ മകളോ ആയി ജനിക്കുക.
2. രണ്ടാമത്തെ രക്ഷകർത്താവ് അനധികൃത കുടിയേറ്റക്കാരനോ അനധികൃത കുടിയേറ്റക്കാരിയോ ആകാതിരിക്കുക.
ഈ ഭേദഗതിയോടെ നിരവധി ആളുകൾക്ക് ഇന്ത്യൻ പൗരത്വം നഷ്ടപ്പെട്ടു. 1920 ലെ പാസ്പോർട്ട് ആക്ട് പ്രകാരവും 1946 ലെ വിദേശ നിയമപ്രകാരവും അനധികൃത കുടിയേറ്റക്കാർക്കെതിരെ നടപടി എടുത്ത്, അവരെ detention camp കളിൽ പാർപ്പിച്ചു. അവർക്ക് 2015 സെപ് 7-ാം തീയതി ഒരു ഇളവ് നൽകുകയും ബംഗ്ലാദേശിൽ നിന്നും പാക്കിസ്ഥാനിൽ നിന്നും (അഫ്ഗാനിസ്ഥാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല) മത പീഡനങ്ങളാൽ, ഇന്ത്യയിൽ കുടിയേറിയവർക്ക് ശിക്ഷാവിധികളെ നേരിടേണ്ടതില്ല എന്നതായിരുന്നു ആ ഇളവ്. എന്നാൽ അവർക്ക് പൗരത്വം നൽകിയിരുന്നുമില്ല.
2019 ഡിസംബർ 12നു വന്ന പൗരത്വ ഭേദഗതി ആക്ട് പ്രകാരം, ബംഗ്ലാദേശിൽ നിന്നും പാക്കിസ്ഥാനിൽ നിന്നും ഒപ്പം അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിൽ നിന്നും ഉള്ള മുസ്ലിം ഇതര അനധികൃത കുടിയേറ്റക്കാർക്ക് ഇന്ത്യൻ പൗരത്വത്തിന് അപേക്ഷിക്കാം എന്നത് ഒരു പ്രധാന മാനദണ്ഡമായി മാറി. അവിടെ മതം ഒരു ഘടകമായി മാറി.
NRC യും പൗരത്വ ഭേദഗതി ബില്ലും
അമിത് ഷാ പറഞ്ഞത് ഇവ രണ്ടും തമ്മിൽ ബന്ധമില്ല എന്നാണ്, എന്നാൽ എന്താണ് വാസ്തവം?
